Zaspokajanie dziecięcych potrzeb, a spełnianie ich zachcianek

 

         Już od wczesnego dzieciństwa dziecko uczy się i rozwija, dowiaduje się, jaki jest świat. Uczy się poprzez naśladownictwo swoich rodziców, obserwuje jak oni ze sobą rozmawiają, jak postrzegają świat. Ważnym elementem wychowawczym uczącym dziecko są wprowadzane zasady, a także  kary
i nagrody oraz okoliczności, w jakich ich doświadcza. Dziecko powinno mieć szczęśliwe dzieciństwo, jednakże nie oznacza to wyłącznie przeżywania samych pozytywnych zdarzeń. Dziecko chronione przed niedogodnościami losu narażone jest w swoim późniejszym życiu na wiele niepowodzeń i porażek oraz przykrych zdarzeń, z którymi nie potrafi sobie sam poradzić, gdyż nie ma podobnych doświadczeń z przeszłości. Tutaj właśnie pojawia się rola rodzica
i nauczyciela, który powinien przygotować dziecko na różnego typu życiowe porażki, wyposażyć je w pewne zachowania, sposób myślenia oraz wzorce osobowe, które pozwolą, by kolejne niepowodzenia nie odbierały sił
i motywacji do dalszego działania.

W czasie wolnym dzieci coraz więcej czasu spędzają na zbyt długim oglądaniu bajek, często nieprzeznaczonym dla ich grupy wiekowej, albo przed ekranem komputera, grając w różne gry. Współczesny świat nastawiony jest w dużej mierze na konsumpcję. Dziecko widzi, co jest dostępne na rynku, natomiast kolorowe reklamy zachęcają do kupna przeróżnych zabawek, czy niezdrowego jedzenia. Ażeby uniknąć niepożądanych zachowań dziecka należy wpajać mu pewne zasady oraz przestrzegać kilku reguł, a mianowicie:

- nie wszystko, czego pragniemy, jest nam potrzebne, bez wielu rzeczy możemy się obejść,

- należy zgodnie się bawić w grupie rówieśniczej, dzielić się zabawkami,

- należy wspierać dziecko w jego działaniach, rozwijać zainteresowania
i umiejętności,

- być konsekwentnym w działaniu wobec dziecka- należy dać mu możliwość dokonywania wyborów z jasno określonymi konsekwencjami,

- należy wdrażać system pozytywnej motywacji,

- tworzenia i wspomagania mądrego systemu nagród i kar,

- wyjaśnienie dziecku, dlaczego coś akceptujemy, a co innego jest dla nas nie do przyjęcia.

Pomimo wprowadzenia powyższych zasad rodzice powinni uświadomić sobie, że mają być przyjacielem dziecka, lecz nie powinno to stawać na przeszkodzie do wychowania dziecka.

Kolejnym ważnym tematem, jest to, by rodzice nie byli „bezkrytycznymi wielbicielami” własnego dziecka. Należy krytycznie oceniać zachowanie dziecka, pamiętając o tym, że dziecko popełnia nieświadomie wiele błędów, lecz potrafi także „testować” dorosłych i starać się przesuwać określone przez nich granice. Dziecko, od którego wymaga się dorosłych zachowań, ale jednocześnie na zbyt wiele mu się pozwala, przestanie czuć poważanie dla rodziców, nie będzie go uznawało za autorytet. Nie oznacza to jednak tego, by nie być tolerancyjnym wobec zachowań dziecka. We wszystkich swoich działaniach rodzic powinien zachować rozsądek.